Όταν αργά θυμήθηκαν, οι «ανευθυνουπεύθυνοι» της μεταπολίτευσης, ότι εκχώρησαν σχολεία και Πανεπιστήμια στις μειονότητες των αντιρρησιών του Συντάγματος και της Δημοκρατίας μας το κακό είχε ήδη γίνει.
Κλειστά σχολεία και σχολές, χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, έλλειψη οράματος και σχεδίου, μαζί με κονδύλια και πόρους συνεχώς μειούμενα ή σε τσέπες επιτηδείων, συνθέτουν ένα σκηνικό χάους και απογοήτευσης που «καταπίνεται» ωμά από μαθητές, φοιτητές και την ελληνική οικογένεια.
Μπορεί να αλλάξει κάτι; Βεβαίως και μπορεί, αλλά σε μια Ελλάδα που η πλειοψηφία σέβεται και αφουγκράζεται τη μειοψηφία, αλλά και η μειοψηφία υπακούει σε νόμους και Σύνταγμα όχι μόνο κατά το δοκούν. Παραφράζοντας λοιπόν το γνωστό ποιητή: Θέλει Αρετή και Τόλμη, η νέα δημόσια παιδεία.