Από το «υπάρχει ισχυρή η ελπίδα ότι οι Ελληνες θα αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους» του Αμερικανού προέδρου Τζ. Μονρόε μέχρι το «Ζήτω η Ελλάς» του Μπ. Ομπάμα και το «οι Ελληνες είναι πραγματικοί φίλοι και σύμμαχοι» του Ντ. Τραμπ έχουν μεσολαβήσει δύο αιώνες σφυρηλατημένης συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ.
Η οικονομική και στρατιωτική βοήθεια επισφραγίστηκε με το Δόγμα Τρούμαν, το Σχέδιο Μάρσαλ και φυσικά με την είσοδο της Ελλάδας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, που αποτελούν πολιτική υπεραξία του «Ανήκομεν εις την Δύσιν». Μια επιλογή, στρατηγικής σημασίας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με το βλέμμα στο μέλλον του έθνους και των νέων γενεών και κόντρα στη λαϊκιστική πλημμυρίδα της εποχής. Μια επιλογή που έβαλε τις βάσεις για μια καθαρή και έντιμη σχέση, η ανθεκτικότητα της οποίας είναι απόρροια δύο θεμελιωδών αρχών: της διάρκειας και της εμπιστοσύνης. Η διάρκεια καθορίζει την αξιοπιστία και η αμοιβαία εμπιστοσύνη δημιουργεί αμοιβαία οφέλη.
Οι σχέσεις βέβαια μεταξύ δύο κρατών δεν είναι πάντα γραμμικές. Διέπονται από την Ισχύ και το Συμφέρον του καθενός τη δεδομένη χρονική συγκυρία, όμως στον ιστορικό χρόνο η συνέπεια πρέπει να εκλαμβάνεται ως αρετή και όχι ως αδυναμία.
Η Νέα Δημοκρατία εδραίωσε τις σύγχρονες ελληνοαμερικανικές σχέσεις σε υγιή βάση. Τις σταθεροποίησε και τις θωράκισε ακόμη και σε περιόδους κρίσης και διαφωνιών. Κατέστησε την Ελλάδα εταίρο στρατηγικής σημασίας, αναδεικνύοντάς την ως πόλο σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Με την εξωτερική πολιτική που πιστά ακολούθησε, φτάσαμε στο σημείο οι συναντήσεις κορυφής να είναι κανόνας και όχι εξαίρεση.
Από την άλλη, οι οπορτουνιστικοί μικρομεγαλισμοί, όλων εκείνων που λοξοκοιτάνε προς το Καράκας, δεν έχουν να δώσουν τίποτα στον εθνικό σκοπό, παρά μόνο πρόσκαιρα μικροπολιτικά οφέλη εσωτερικής κατανάλωσης. Είναι οι ίδιοι που με τον τυφλό αντιαμερικανισμό τους υπονόμευσαν τα εθνικά συμφέροντα επί δεκαετίες. Οπως έχει πει και ο Κινέζος δάσκαλος της στρατηγικής Σουν-Τζου, είναι άλλο πράγμα η στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς και με μακροπρόθεσμους στόχους που οδηγούν στη νίκη και άλλο οι τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική με βραχυπρόθεσμη προοπτική που οδηγούν στην ήττα.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αναλώνεται σε ανώφελους τακτικισμούς, καθώς δεν ξέρει και δεν μπορεί να ικανοποιήσει ούτε τις πιο μετριοπαθείς προσδοκίες από μια τόσο σημαντική συνάντηση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ και μάλιστα σε μια τόσο ευνοϊκή συγκυρία. Είναι εξόχως απογοητευτικό πως δηλώνει «ευχαριστημένη» για το ότι μία διπλωματική επαφή, σε αυτό το επίπεδο, έχει ως μόνο απτό αποτέλεσμα την επιβεβλημένη αναβάθμιση της επιχειρησιακής δυνατότητας των F-16.
Η Νέα Δημοκρατία είναι μια υπεύθυνη παράταξη, με πρωταγωνιστικό ρόλο στη θωράκιση της εθνικής κυριαρχίας και αναγνωρίζει την προτεραιότητα και την αναγκαιότητα ενίσχυσης της ασφάλειας της χώρας, σε μια αβέβαιη γειτονιά. Στο πλαίσιο αυτό, θέλω να επισημάνω δύο παραδοχές: Μέχρι η Ευρωπαϊκή Ενωση να αποκτήσει συντονισμό στην πολιτική άμυνας, ώστε να εγγυηθεί στην Ελλάδα υψηλό επίπεδο ασφάλειας των συνόρων, ο δρόμος μάλλον είναι μακρύς.
Είναι επίσης σαφές πως η αξιοπιστία της εξωτερικής πολιτικής εδράζεται σε ισχυρούς θεσμικούς πυλώνες. Οπως, λοιπόν, υπάρχει ευρεία διαβούλευση στην Επιτροπή Αμυνας και Ασφάλειας του αμερικανικού Κογκρέσου, για τέτοια θέματα, αναλόγως είναι εύλογο και έντιμο να συζητηθεί στην Επιτροπή Αμυνας της Βουλής το θέμα των αμυντικών προμηθειών. Ετσι θα γνωρίζει όλη την αλήθεια ο ελληνικός λαός. Ενας λαός που από αυτήν τη σημαντική –ακόμα και σε συμβολισμό– συνάντηση δεν έχει τίποτα άλλο να θυμάται. Λες και δεν υπάρχουν ζητήματα που η διπλωματική στήριξη των ΗΠΑ μπορεί να είναι κρίσιμη για τα συμφέροντα της χώρας. Ενεργειακό, μεταναστευτικό/προσφυγικό, Κυπριακό, θαλάσσιες ζώνες και πολλά ακόμη.
Προφανώς και δεν περιμένει κάποιος πάντοτε διμερείς συμφωνίες, όμως στις διεθνείς σχέσεις ακόμη και μία κοινή δήλωση για το περιεχόμενο της ατζέντας στέλνει μηνύματα. Τελικά ούτε αυτό δεν προέκυψε, μια συναντίληψη για τα προς συζήτηση. Αλλά πώς να αξιοποιήσει αυτή η κυβέρνηση τέτοιες ευκαιρίες, όταν από την είσοδο του Λευκού Οίκου στην πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία σε λίγες εβδομάδες από σήμερα, η απόσταση είναι μια ψευδοεπαναστατική ατάκα δρόμος.