Το ελληνικό κράτος μετρά σχεδόν δύο αιώνες ζωής. Από το 1821 μέχρι σήμερα, άλλοτε έγιναν μικρά βήματα και άλλοτε άλματα προόδου. Οι μεγάλες επιτυχίες μας ήταν αποτέλεσμα των αγώνων του λαού μας, της πίστης του σε υψηλά ιδανικά και της γενναιότητάς του. Μολαταύτα, συνέβησαν και τραγωδίες, οι οποίες οφείλονταν, κατά βάση, σε πολιτικές υπερβολές και υπερτίμηση των δυνατοτήτων του έθνους και του κράτους στη δεδομένη συγκυρία. Έτσι, αρκετές φορές, από προπύργιο ασφάλειας μετατραπήκαμε σε αδύναμο κρίκο. Και το πληρώσαμε με φόρο αίματος. Ας καταλάβουμε όμως, ότι όσο κακός σύμβουλος είναι ο γενικευμένος εφησυχασμός, άλλο τόσο είναι και η γενικευμένη ανησυχία.
Η τουρκική προκλητικότητα αναμφιβόλως μας προβληματίζει. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει να μας φοβίζει και να μας καταβάλλει. Ο ελληνισμός έχει βαθιές ρίζες και ανεξάντλητο σθένος. Η Ελλάδα στέκεται γερά στα πόδια της και έχει πολλάκις αποδείξει ότι μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, όταν η ιστορία το επιβάλλει. Αρκεί να έχουν προετοιμαστεί άρτια λαός, κράτος και πολιτική ηγεσία. Διότι η πρόληψη είναι σημαντικότερη της θεραπείας.
Οι Έλληνες είμαστε φιλειρηνικός λαός και η Ελλάδα χώρα δημοκρατική, που σέβεται το διεθνές δίκαιο και τιμά τους φίλους της. Αλλά απαιτούμε τα ίσα από τους γείτονές μας. Τίποτα λιγότερο! Όταν ο ελληνικός λαός ομονοεί και διαθέτει εμπνευσμένη και αποφασιστική ηγεσία, μεγαλουργεί.
Αν όμως, σε μια σχέση ισχύος, το ένα μέρος συνεχώς πιέζει και το άλλο μέρος συνεχώς υποχωρεί, οι εξελίξεις δεν θα είναι καλές για τον υποχωρητικό. Οι παρεμβάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, η σύλληψη των Ελλήνων στρατιωτικών, ο εμβολισμός στα Ίμια αποτελούν εχθρικές πράξεις, δίχως καμιά αμφιβολία. Στην περίπτωση της τουρκικής επιθετικότητας, η κυβέρνηση δεν έχει πείσει κανέναν ότι διαθέτει αυτοπεποίθηση, πυγμή και σχέδιο. Ούτε καν τους συμμάχους μας. Απεύχομαι την κλιμάκωση της κρίσης με την Τουρκία, το θερμό επεισόδιο ή το ατύχημα και ελπίζω πως θα πρυτανεύσει η λογική και η νηφαλιότητα.
Όμως αν δεν προασπίσουμε τα δίκαιά μας, δεν θα μας αρκέσει κανένας «προστάτης». Αυτό ορίζει ο ρεαλισμός. Ψυχραιμία, σοβαρότητα και στρατηγικό βάθος συνιστούν το τρίπτυχο της επιτυχίας. Προϋποθέτουν βέβαια, μια ισχυρή και αποφασιστική ηγεσία, ικανή να μετατρέψει έναν δυνάμει κίνδυνο σε ευκαιρία αναβάθμισης της Ελλάδας στο γεωστρατηγικό πεδίο.
Έχω ακλόνητη πίστη στις Ένοπλες Δυνάμεις, το Λιμενικό και τους συνοριοφύλακες. Για την αξιοποίησή τους χρειάζεται ομογενοποιημένο σχέδιο δράσης, υψηλό φρόνημα, καθαρή κρίση, διακλαδικότητα των όπλων και μελέτη όλων των σεναρίων. Και, προπάντων, αυτοπεποίθηση και θάρρος.