Στη χώρα μας είναι δύσκολο να λές την αλήθεια. Ο κ. Λαπαβίτσας και οι σύντροφοι του οραματίζονται η Ελλάδα να αποτελέσει την πρώτη χώρα, στην οποία θα αναβιώσει ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Εμείς φοβόμαστε να δούμε κατάματα αυτό που ευαγγελίζεται ο κ. Λαπαβίτσας. Ομως, o κ. Λαπαβίτσας μας δείχνει τη δραχμή και το δελτίο για τη ζάχαρη. Περιμένει να αντιδράσουμε; Οχι!!! Έχει τη βεβαιότητα και την αλαζονεία της “πρώτης φοράς αριστερής” κυβέρνησης.
Στη χώρα μας είναι δύσκολο να αποδεχθούμε την πραγματικότητα. Ο κ. Τσίπρας πάει με το ρεύμα ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον τον πάει και τον παρασύρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς νομίζουμε ότι είναι αρχηγός. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει συλλογική εξουσία προσπαθώντας να επιβάλλει το μη σχέδιό του. Ο πρωθυπουργός που παίζει το παιχνίδι της εξουσίας στο εξωτερικό, φοβάται μήπως χάσει την πρωθυπουργία του στο εσωτερικό. Από τον ΣΥΡΙΖΑ. Την κ. Κωνσταντοπούλου. Την ομάδα Λαφαζάνη.
Οταν αναρωτιέμαι, ως νέος άνθρωπος, “πού το πάει ο κ. Τσίπρας”, διαπιστώνω ότι και οι δύο κοιτάζουμε τα ίδια πράγματα, όμως τα αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά.
Στόχος μου είναι η πρότυπη ελληνική παιδεία.
Στόχος του είναι η παράδοσή της σε συνδικαλιστικές δυνάμεις.
Στόχος μου είναι η ανάπτυξη της Ελλάδας.
Στόχος του είναι η ανάπτυξη του κράτους.
Στόχος μου είναι η αξιοκρατική δημόσια διοίκηση.
Στόχος του είναι η κατάληψή της από τον κομματικό στρατό του. Στόχος μου είναι η οικονομία της αγοράς.
Στόχος του είναι ασφυκτικός εναγκαλισμός της οικονομίας από το κράτος.
Στόχος μου είναι η χαμηλή φορολόγηση στις επιχειρήσεις για να ελεγχθεί η ανεργία.
Στόχος του είναι η υπερφορολόγηση του ιδιωτικού τομέα σε βαθμό εξόντωσης, που θα αυξήσει την ανεργία.
Στόχος μου είναι η σύνδεση ταμειακής μηχανής και εφορίας.
Στόχος του ο ΦΠΑ στον ουρανό.
Ο κ. Τσίπρας νομίζει ότι το κράτος της ισονομίας και της νομιμότητας είναι lego. Αποσύρει ένα υγιές κομμάτι και το αντικαθιστά με κομματικό ισορροπώντας στον χαμηλότερο κοινό παρανομαστή.
Ο κ. Τσίπρας εξεφτελίζει τους πάντες και μετά εμφανίζεται χαμογελαστός για να διαπραγματευθεί με εκείνους που υβρίζει. Φταίει το ΔΝΤ, φταίει η Μέρκελ, ο Ολάντ, ο Ντράγκι, ο Γιούνκερ. Ποτέ αυτός.
Ας συνοψίσουμε: Βρισκόμαστε μέσα στο ίδιο αεροπλάνο.
Ο πιλότος έχει τρελαθεί και μας πάει σε κατακόρυφη πτώση. Χτυπάμεμεόσηδύναμηέχουμετηνπόρτατουπιλοτηρίου. Αν δεν την σπάσουμε τάχιστα θα βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Αρμαγεδδώνα.