Ως γνωστόν όμως, η δίψα είναι πιο ισχυρό αίσθημα από αυτό της πείνας, στην αλυσίδα της ανθρώπινης επιβίωσης.
Ο λαός μας, βλέπει, αφουγκράζεται, καταλαβαίνει, στο τέλος όμως απαιτεί. Βλέπει την ειλικρινή και γεμάτη πυγμή απόφαση του Πρωθυπουργού να βάλει τέλος στις εγκληματικές πράξεις των νεοναζιστών και του οχήματός τους. Αφουγκράζεται το βαθιά ριζωμένο αίσθημα ελευθερίας και δημοκρατίας που διέπει γενιές Ελλήνων, αντιλαμβάνεται πως προπηλακισμοί, ξυλοδαρμοί, παρακράτος και στο τέλος ένας θάνατος είναι η μαύρη αρχή της αποδόμησης των προσωπικών του ελευθεριών και της αξιοπρέπειας του.
Ευτυχώς, παράλληλα, δεν ξεχνά και απαιτεί την συνολική κάθαρση του πολιτικού συστήματος. Γιατί κανείς δεν πείθει κανέναν, ότι 500.000 Έλληνες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή είναι νεοναζιστές ή το έκαναν μόνο λόγω της οικονομικής ανέχειας και της ανθρώπινης δυστυχίας τους.
Η Χρυσή Αυγή υπήρξε δυστυχώς «ευκαιρία» του κόσμου να τιμωρήσει ανορθόδοξα ένα πολιτικό σύστημα απαξιωμένο, με ξεπεσμένο κοινοβουλευτικό έργο, αδιαφανές ως προς την θεσμική και οικονομική του λειτουργία, συνυφασμένο με κάποια πολιτικά πρόσωπα, που ο λαός μας μάλλον θέλει να ξεχάσει...
Χωρίς παρωπίδες και αυταπάτες πρέπει να παραδεχτούμε πως η εξάρθρωση με όρους ποινικού δικαίου μιας εγκληματικής παρακρατικής οργάνωσης είναι το ένα βήμα. Το άλλο βήμα είναι η αυτοκάθαρση, άμεσα, εμφανώς, πειστικά.
Σε διαφορετική περίπτωση, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει κάποιος που δεν του δίνουν για «μέρες» να πιει καθαρό νερό...